ما کار و دکان و پیشه را سوخته ایم

شعر و غزل و دوبیتی آموخته ایم

در عشق که او جان و دل و دیدۀ ماست

جان و دل و دیده هر سه را سوخته ایم . . .

.

.

.

اگر امشب هم از حوالی دلم گذشتی

آهسته رد شو

غم را با هزار بدبختی خوابانده ام . . .

.

.

.

خون می چکد از تیغ نگاهی که تو داری / فریاد از آن چشم سیاهی که تو داری

هرچند گلی نیست به خوش چشمی نرگس / در خواب ندیده است نگاهی که تو داری . . .

.

.

.